Do pomocy frankowiczom ciągle dalej niż bliżej

Jeszcze w styczniu pisaliśmy, że frankowicze raczej nie dostaną żadnej pomocy od państwa. Dzisiaj, po paru miesiącach, po dwóch kampaniach wyborczych nadal uważamy, że pomoc zadłużonym w CHF cały czas jest bardzo niekonkretna i odległa.

Powód jest prosty: to właśnie nie jest takie proste.

Wybory się skończyły, konkrety nie zaczęły

Temat frankowiczów i pomocy dla nich był mocno “grzany” zarówno w kampanii prezydenckiej jak i parlamentarnej.

Pan prezydent Andrzej Duda i Prawo i Sprawiedliwość wygrali wybory m. in. obiecując pomoc dla zadłużonych w walutach obcych.

Na razie czas konkretów nie nadszedł (obiektywnie, temat jest ciężki i na pewno wymaga pracy i namysłu), ale w końcu politycy staną w miejscu, gdzie będą mieć dwa wyjścia:

1. zaproponować i przeprowadzić coś, co będzie nawiązywać do obietnic wyborczych, a przede wszystkim będzie rzeczywiście pomagać zadłużonym Polakom, albo;
2. poddać się otwarcie, czy zamiatając temat pod dywan.

Nie jest naszą intencją oceniać ani wyborcze obietnice, czy ich realność, ani też determinację nowej władzy w wypełnianiu obietnic. Czas pokaże co nowemu rządowi się uda.

W dalszej kolejności chcemy zwrócić uwagę na kilka obiektywnych kwestii związanych z ew. pomocą dla zadłużonych we franku.

Według nas, te właśnie konkretne rzeczy zdecydują o tym, że pomocy dla frankowców nie będzie albo będzie ona bardzo okrojona.

Rzeczy które mogą położyć pomoc dla frankowiczów

Jedno z praw Murphiego mówi, że jak coś może pójść źle to na pewno pójdzie. Wydaje się, że planowana pomoc dla zadłużonych we frankach może  rozbić się o wymienione niżej rafy.

Szczegóły programu pomocowego

Bez względu na to, czym plany pomocy się skończą, ustalenie warunków tej pomocy samo w sobie jest dużą przeszkodą. Może się okazać, że politycy, nawet w obrębie jednego obozu, nie będą się mogli porozumieć co do tego:

• ile wyniesie pomoc – z puntu widzenia państwa i pojedynczego kredytobiorcy/rodziny/mieszkania
• kto ma ją otrzymać – wystąpi kryterium majątkowe, lokalizacyjne, pilności pomocy, inne?
• czy “pomoc” ma być obligatoryjna, czy dobrowolna – czy będzie ew. pomoc dla tych co nie skorzystali, ale później chcieliby bo kurs się jeszcze bardziej osunął?
• w jakim stopniu mają partycypować w tej pomocy banki (i, co oczywiste w takich przypadkach, także pozostali klienci banków)?

Tak naprawdę, którzy kredytobiorcy walutowi mają dostać pomoc

Kiedy padały słowa o pomocy kredytobiorcom, mowa była przede wszystkim o zadłużonych we franku szwajcarskim. Prawdopodobnie dlatego, że to CHF jest walutą największej grupy zadłużonych, a do tego w styczniu tego roku złoty “zawalił się” do CHF w ciągu jednego dnia o ponad 10%.

Ale to, że frankowicze stanowią największą, jednorodną grupę kredytobiorców (i wyborców) nie znaczy, że inni zadłużeni nie istnieją, albo że nie jest im ciężko. Nieco w cieniu frankowców istnieją przecież zadłużeni w euro, dolarze, czy nawet japońskim jenie. Ich sytuacja z punktu widzenia równości konstytucyjnej i potrzeby pomocy nie różni się z sytuacją zadłużonych we franku…

Nie tylko zadłużeni w walutach, i nie tylko zadłużeni, wymagają pomocy

Pomoc od państwa ma to do siebie, że łatwo się jej udziela oraz to, że wiele grup wyciąga po nią rękę – wszak potrzeby i nieszczęścia są demokratyczne. Jeżeli pomożemy frankowcom, a później też pozostałym zadłużonym w walutach, to co powiemy zadłużonym w złotówkach?

Ci ostatni często z rozmysłem i biorąc po uwagę realny koszt wybierali droższe ale bardziej stabilne kredyty w złotych – walucie, w której zarabiają. Czy dzisiaj można im powiedzieć: pomoc należy się tylko tym, którzy oberwali od rynków finansowych a ci, którzy byli bardziej zapobiegawczy mają nie tylko nie dostać pomocy, ale dołożyć się do pomocy dla walutowców?

No, dobrze. Załóżmy, że państwo pomoże wszystkim kredytobiorcom mieszkaniowym. A co w takim razie z tymi, co:

• mają kredyty ratalne (np. na pralkę)
• kredyty samochodowe
• leasing prywatny
• …
• nie mają szczęścia w lotto i w ogóle w życiu.

Co jeśli, czyli m. in. czy będzie opcja “cofnij edycję”

Załóżmy, że uda się ustalić szczegóły pomocy dla kredytobiorców walutowych i że da się cały proces przeprowadzić z poszanowaniem konstytucji i interesów innych grup, nie tylko kredytobiorców.

Pytanie zasadnicze brzmi, co się stanie, kiedy w wyniku zmian rynkowych obdarowani pomocą zaczną jej żałować?

Prosto mówiąc, frankowcy skorzystają z pomocy i przewalutują kredyty przy kursie np. 3,92 zł a za jakiś czas ten kurs spadnie ponownie do 3, czy nawet 2 zł? Co wówczas? Czy będzie uruchomiona pomoc dla tych co stracili to czego nie zyskali? Bo że znajdą się znowu “oszukani” jest więcej niż pewne.